رمزنگاری جامع

هدف اصلی رمزنگاری، حفظ محرمانگی و تأمین اصالت پیام است. رمزنگاری به ایجاد فضایی می‏پردازد که تنها افراد خاصی بتوانند از پیام اصلی آگاه شده و یا افراد خاصی اجازه دسترسی داشته باشند. روند رمزنگاری بطور سنتی با آمیزه‏ای از زیرکی و هنر شروع شده و در جهان امروزی رویکردی کاملاً علمی یافته است. هرگاه بحثی از یک سیستم رمزنگاری مطرح می‏شود همواره در تقابل با آن شیوه‏های ‏تحلیل نیز وجود دارد که الگوریتم را ارزیابی کرده و بطور علمی سطح امنیتی آن را تحلیل می‏کند. یافتن اطلاعات محرمانه و یا تعرض به اصالت فرستنده یا گیرنده می‏تواند هم جنبه مثبت و هم منفی داشته باشد. از این جهت تقابل بین رمزنگاران و رمز شکنان همواره وجود داشته و با ورود به دنیای مجازی به‏سرعت رو به رشد است. در زمان کنونی هر سیستم ارتباطی با توجه به کاربردش باید شرایط (یا برخی از شرایط) زیر را ایجاد کند:

محرمانگی[1]: هیچ کس به جز گیرنده‏های ‏مجاز نباید قادر به خواندن پیام اصلی باشد.

احراز اصالت[2]: تنها افراد یا سیستم‏هایی می‏توانند باهم در ارتباط باشند که هویت آنها برای یکدیگر تعریف و تأیید شود. این تعریف و تأیید هویت و شناسه افراد یا سیستم‏ها را احراز اصالت می‏نامند.

یکپارچگی[3]: تأمین اطمینان از صحت پیام ارسالی

عدم انکار[4]: مقوله انكار ناپذيري دلالت بر سرويسي دارد كه به دريافت كننده تضمين اعتبار پيام را مي‏دهد. بر این اساس، دريافت كننده مي‏تواند متعاقباً به يك شخص يا قسمت سومي ثابت كند كه متن معتبر است، حتي اگر شروع كننده به هر طريقي آن را انكار كند.

[1] Confidentiality

[2] Authentication

[3] Integrity

[4] Non-Repudiation